Πέμπτη 17 Απριλίου 2008

Tango please

2 σχόλια:

dr.SeenG είπε...

Καλησπέρα Γιάννη μου. Τι υπέροχο ταξιδάκι ήταν αυτό; Κατέβασα την μουσική σε mp3. Έχω κάνει και κάποιες σκέψεις (μη πραγματοποιήσιμες αλλά δεν πειράζει). Να κάνω το τραπέζι στην κοπέλα μου σε μια ταράτσα, με κεράκια και το τραγούδι αυτό να παίζει... Μετά ένα ωραίο τάνγκο. Ξέφυγα ε? :P
Να εστιάσω και κάπου αλλού. Αν αυτό το τρελόπαιδο ερχόταν στο λεωφορείο σου, πως θα αντιδρούσες;
Μακάρι να μου συνέβη κάποτε, αν και μπαίνω σπάνια σε λεωφορείο...
Καλησπέρα και πάλι γιατρέ :)

Μαρινόπουλος Γιάννης είπε...

Κώστα θάθελα πολύ να μπορώ να χορεύω break dance. Ίσως δοκιμάσω μερικές φιγούρες στο υπόγειο εκεί όπου έμαθα και rollerblades μακριά από τα επικριτικά βλέμματα των υπολοίπων.
Δεν μπαίνω παρά μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις σε λεωφορείο και αυτές είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού. Έχω χαμηλή ανοχή στη ζέστη και στο στριμωξίδι. Προτιμώ να βαδίζω χιλιόμετρα. Άλλωστε τους τελευταίους μήνες λόγω των έργων του μετρό πας γρηγορότερα με τα πόδια.