Μετεγχειρητική αιμορραγία

Έχει συμβεί στον καθένα μας τουλάχιστον 1 φορά και όλοι μας αναρωτηθήκαμε πόσο ανόητοι ήμασταν να κλείσουμε χωρίς να αναγνωρίσουμε την αιμορραγία.Τα αισθήματα ενοχής και ανικανότητας μας κατακλύζουν την πρώτη φορά και η απενοχοποίηση έρχεται αργότερα όταν σε μια τακτική συνάντηση νοσηρότητας και θνητότητας (στο εξωτερικό παιδιά όχι στα ελληνικά νοσοκομεία προς θεού) ακούς και άλλους συναδέλφους να κοινοποιούν παρόμοιες επιπλοκές.Η μόνη εξήγηση είναι ότι η αιμορραγία δεν συνέβαινε στη διάρκεια της επέμβασης λόγω του προστατευτικού αρχικού σπασμού της μυικής στοιβάδας που περιβάλλει τις αρτηρίες μας.Όσο πιο νέος ο ιστός χωρίς αθηρωμάτωση τόσο πιο έντονο το φαινόμενο και τόσο πιο συχνά συμβαίνει στους νέους σε ηλικία ασθενείς.Στο τέλος της επέμβασης η αρτηριακή πίεση επιστρέφει στα φυσιολογικά επίπεδα, ο μυικός αρτηριακός σπασμός υποχωρεί και ο μικρός θρόμβος στην άκρη του διχοτομημένου αγγείου ξεπλένεται εύκολα από την ορμή της αιματικής κυκλοφορίας.Τα ευχάριστα νέα είναι ότι το φαινόμενο αυτό δεν είναι συχνό, μπορεί όμως να συμβεί στον καθένα μας και είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναγνωρίσει κανείς τα σημεία του επείγοντος αρκετά νωρίς και να μην αποδώσει τον ταχύ σφυγμό σε μετεγχειρητικό πόνο όπως κάθε νεαρός γιατρός μπορεί να κάνει φοβούμενος να σκεφτεί το χειρότερο.Όταν και αυτή η κρίση περάσει είναι καλό να ενημερώσει ο γιατρός τον φάκελο του ασθενούς με ακριβείς λεπτομέρειες όσον αφορά την ώρα και την ημέρα του συμβάντος και την δική του θεραπευτική παρέμβαση καθώς και την ασφάλειά του για την αναμενόμενη προσπάθεια διεκδίκησης αποζημίωσης.