Όλοι λένε ψέματα

Μια πολύ συνηθισμένη εμπειρία για ένα γιατρό είναι ο ασθενής που λέει ψέματα.Όλοι σχεδόν λένε ψέματα ή κρύβουν επιμελώς κάποια λεπτομέρεια που θα μπορούσε να διευκολύνει τη διαφορική διάγνωση.Από σχετικά αθώες όπως την ποσότητα του αλκοόλ και καπνού που καταναλώνουν, την ηλικία, την οικογενειακή κατάσταση, το αναμνηστικό και οικογενειακό ιστορικό αποβολών ή τρισωμιών 21, τις επισκέψεις σε άλλους συναδέλφους ή εναλλακτικούς έως το σύνδρομο Munchhausen όπου το ψέμα εξυπηρετεί κάποια ψυχοπαθογένεια και τις περίεργες μελανιές στο σώμα του παιδιού τους.Πως μπορεί κανείς να αναγνωρίσει την κρυμμένη αλήθεια και να διαχειριστεί με ευαισθησία την αποκάλυψη του ψεύδους?Δεν έχουμε εκπαιδευτεί σε τέτοιες περιπτώσεις ούτε διδαχθήκαμε πρωτόκολλα αντιμετώπισης.Πιστεύω μια απλά ανθρώπινη προσέγγιση με ιδιαίτερη προσοχή στην επιλογή του κατάλληλου λεξιλογίου και συγκρατημένος αυθορμητισμός αποτελούν ανεκτίμητα όπλα για την εκτόνωση τέτοιων καταστάσεων ιδιαίτερα όταν ο ασθενής επιμένει ότι λέει αλήθεια ενάντια στις ατράνταχτες αποδείξεις.Αρκετά δύσκολη είναι η δουλειά μας και πιο δύσκολη όταν δεν έχουμε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε.