Δ' ΔΟΥ Θεσσαλονίκης

Σίγουρα όλοι μας έχουμε στηθεί στην ουρά σε τράπεζα περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά μας για την εκτέλεση κάποιας συναλλαγής που είναι ακόμη αδύνατη μέσω της προηγμένης τεχνολογίας e-banking. Φυσικά είναι επιλογή μας και πειθαρχούμε σαν καλοί ευρωπαίοι σεβόμενοι τους προηγούμενους. Τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά όταν περιμένει κανείς ακριβώς μπροστά στο ταμείο της εφορίας θεωρώντας τον ευατό του τυχερό που δεν υπάρχει άλλος πριν. Τα πρώτα 5 λεπτά στωικής υπομονής μέχρι να έρθει η ταμίας από τον "διευθυντή" διαδέχονται άλλα 5 λεπτά εκνευρισμού όταν ένας περαστικός αργόσχολος υπάλληλος γίνεται δέκτης της εύλογης ερώτησης που αφορά την απουσία του εισπράκτορα. Η τοποθέτησή του ενδιαφέρουσα αλλά άκυρη και δηλωτική του αθάνατου δημοσιουπαλληλικού πνεύματος. Επιστρατεύει με τη πρωτόγονη λογική του το επιχείρημα της ουράς στην τράπεζα αλλά δυστυχώς η αντιστοιχία του δεν πείθει. Τότε φυσικά περνά στο επόμενο βήμα της γνωστής σε όλη την Ελλάδα πρόσκλησης σε συγγνώμη που σημασιολογικά περιέχει την ταπεινή ύβρι που αφορά τους γεννητικούς αδένες του άνδρα. "Σας παρακαλώ" συνήθως σε διπλή ή τριπλή επανάληψη που είναι αντιστρόφως ανάλογη με τον δείκτη νοημοσύνης του ομιλητή. Μέσα μου γεννιέται ο πρωτόγονος θυμός που μόνο μια δημόσια υπηρεσία είναι ικανή να ξετρυπώσει από το DNA του Νεάντερταλ που κουβαλώ στα γονίδιά μου. Θέλω να περάσω το διαχωριστικό κρύσταλλο που τώρα μου φαίνεται ζελατίνα και να πάρω πίσω την κλεμμένη μου αξιοπρέπεια με ένα μόνο χτύπημα. Η παιδεία μου δεν το επιτρέπει. Παράλληλα το ασυνείδητό μου επιζητά εκφόρτιση τώρα και όχι αργότερα αλλού σε λάθος αποδέκτη. Karate is for defense only ή καλύτερα ahimsa (non-violence). Αρπάζω σαν σωσίβιο τη φράση και οι μύες μου χαλαρώνουν. Επιλέγω την αναμονή συμπληρώνοντας τον πίνακα Sudoku στο smartphone μου από την αγενή αντιπαράθεση. Τίποτε δεν διορθώνεται στον τόπο μας. Για να ζήσουμε όλοι καλά τα λίγα χρόνια μας στη χώρα αυτή πρέπει να υιοθετήσουμε τη φιλοσοφία του Ghandi.