Universities

Δύσκολα κρατώ τα έντυπα νέα καθώς παίρνω το πρωινό μου αλλά απολαμβάνω αυτή τη στιγμή την αίσθηση του χαρτιού. Η ματιά μου πάντα πηγαίνει αυτόματα αριστερά όπου διαβάζω για τις "κατακλυσμιαίες" αλλαγές στα πανεπιστήμια της χώρας. Οι μνήμες αναδύονται γρήγορα παρόλο που πέρασαν 25 χρόνια από τότε. Θυμάμαι τα άδεια αμφιθέατρα που γέμιζαν σε συνελεύσεις, τη φτωχιά βιβλιοθήκη που εξυπηρετούσε μόνο σαν αναγνωστήριο, τις ταπεινές νοσοκομειακές συνθήκες, τους άφαντους καθηγητές κυνηγούς ακαδημαικής και ιδιωτικής καρριέρας. Φοβάμαι πως τίποτε δεν άλλαξε από τότε. Τυχεροί όσοι συνάντησαν την αληθινή γνώση και ζεστασιά των ξένων πανεπιστημίων. Εμείς ονειρευόμαστε τουλάχιστον τα παιδιά μας να γνωρίσουν ένα διαφορετικό κόσμο. Εκεί όπου η σοφία δίνεται απλόχερα στους επόμενους, ξέροντας ότι η αέναη αυτή διαδικασία προάγει την ανθρώπινη φυλή.

Memories

Είναι τέτοια η ένταση και το άγχος της ζωής στην πόλη που χρειάζεται κανείς κάποιο stress mediator για να τα βγάλει πέρα. Εκτός από τους αρνητικούς ρυθμιστές άγχους όπως η κακή διατροφή, το τσιγάρο και το ποτό, άλλοι δρουν ευεργετικά αλλά πιο αργά όπως η φυσική άσκηση, η κοινωνική δικτύωση και ο ύπνος. Οι αναμνήσεις και η ονειροπόληση είναι 2 από τις πολλές στρατηγικές που με βοηθούν αρκετά. Μνήμες μιας άλλης κοινωνίας, ξέγνοιαστης ζωής, τακτοποιημένων οικονομικών, σταθερής δουλειάς, συνεχούς μάθησης, ευτυχισμένης νεαρής οικογένειας και πολύ πράσινου. Τελευταία ανακάλυψα ότι η μικρή αυτή πόλη στα βόρεια του Λονδίνου φιλοξένησε τα γυρίσματα των 2 νέων ταινιών του αγαπημένου μου εκδικητή ήρωα.

ΑΠΘ

Χαμός στην πόλη! Ούτε 1 θέση για παρκάρισμα ειδικά το απόγευμα με την "Διεθνή" Έκθεση. Κάθε χρόνο περιμένω με ανυπομονησία τις μέρες αυτές σαν δικαιολογία για να βαδίζω περισσότερο μέσα από το πράσινο του πανεπιστημίου. Πως πέρασαν 26 χρόνια έτσι? Σαν χθές ήταν που ξυπνούσα με την αυγή για να κάνω jogging γύρω από τις σχολές, μέσα στα πράσινα πάρκα μπρός από τη βιβλιοθήκη που τώρα ασφυκτιούν από τα αυτοκίνητα. Με δυσκολία κρατώ τη συγκίνησή μου όταν διασχίζω με σκόπιμα αργό βήμα αυτόν το χώρο που βιάστηκα να αφήσω λόγω του παθολογικού ψυχαναγκασμού να τελειώνω με τα μαθήματα στην πρώτη εξεταστική. Ίσως έπρεπε να ασχοληθώ περισσότερο με τις φοιτητικές οργανώσεις και λιγότερο με τους ασθενείς μου. Τότε θα έτρωγα και εγώ με τον υπουργό γιατί όχι σαν ΠΕΣΥάρχης. Δεν το μετανοιώνω όμως όταν αμέριμνα βαδίζω μέσα στο ιερό δασάκι σαν σύγχρονος δρυίδης γύρω από τη βασανισμένη από το χρόνο σχολή μου.

Γονείς ξανά

Πέρασαν σχεδόν 17 χρόνια από τότε που έγινα μπαμπάς πρώτη φορά και μάλλον ξέχασα την κούραση που ένοιωθα από τη φροντίδα του μωρού και τις εξαντλητικές εφημερίες της ειδικότητας. Δεν λησμόνησα όμως τη γλυκιά παρουσία ενός μωρού στο σπίτι και το υπέροχο νόημα που δίνει στη ζωή του ζευγαριού αυτός ο μικρός μπελάς. Θυμάμαι την έκπληξη της καλής μου όταν κατάλαβε ότι είχα έμφυτη την ικανότητα της αλλαγής της πάνας και του πλυσίματος του τρυφερού πισινού με το ένα χέρι. Η ικανοποίηση της ικανότητας σαν πατέρας ήρθε πρώτη από όλες τις άλλες επαγγελματικές και κοινωνικές. Ένοιωθα αληθινός γίγαντας λίγο λόγω της μυικής μάζας της ηλικίας και πιο πολύ λόγω της γονιδιακής υποχρέωσης να προστατεύσω το αδύναμο μωρό. Τώρα ο γιός μου με συναγωνίζεται στη δύναμη και αλοίμονο έχασα τα πρωτεία του πιο δυνατού. Με μεγάλη μου έκπληξη είμασταν ισοδύναμοι σε ένα καλοστημένο από μέρους του παιχνίδι "σιδερένιου χεριού" όταν ένα βράδυ γύρισα κουρασμένος από πολύωρο ιατρείο και πρωινά χειρουργεία. Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε φιλοξενούμε τα ανηψάκια μας που και που για να βγαίνουν βόλτα τα νεαρά ζευγάρια.Πόσο γρήγορα περνούν τα σαββατόβραδα έτσι.

Αξιοκρατία

Όσο συγκινητικό άλλο τόσο αληθινό είναι το γεγονός.Επρόκειτο για την πρώτη μου δουλειά στο Νοσοκομείο Μητέρας και Παιδιού.Έπειτα από σκληρή δουλειά στο χειρουργικό κύκλο σπουδών με τις μεταπτυχιακές εξετάσεις ακόμη νωπές και μερικές δεκάδες αιτήσεων έλαβα την πολυπόθητη επιστολή-πρόσκληση για συνέντευξη.Το πάνελ των γιατρών και διοικητικών στελεχών μελετούσαν σύντομα ξανά τα βιογραφικά.Η ευγένεια και οι φιλοφρονήσεις κανόνας.Οι συστάσεις των προηγούμενων εργοδοτών είχαν ήδη φτάσει με το φάξ.Ένας ένας συνομίλησε φιλικά μαζί μου και οι υπόλοιποι παρατηρούσαν την γλώσσα του σώματός μου.Αφού με ρώτησαν εάν έχω κάποια ερώτηση να κάνω και απάντησαν με εξαιρετική σαφήνεια με τη σειρά τους με ευχαρίστησαν και μου ζήτησαν να περιμένω μαζί με τους υπόλοιπους υποψήφιους.Η στιγμή που το όνομά μου ακούστηκε πρώτο στην αίθουσα συνοδευόμενο με την απαραίτητη ιατρική προσφώνηση Dr αντηχεί μέσα μου ακόμη παρά τα τόσα χρόνια που πέρασαν.Ήξερα ότι με διάλεξαν για τις σπουδές μου, την εμπειρία μου, την αφοσίωσή μου στα παιδιά και φυσικά τα εμπιστευτικά σχόλια των προηγούμενων γιατρών για τους οποίους δούλεψα και ευχόμουν να είναι καλά.Ποτέ δεν είχα νοιώσει αυτή την αφάνταστα γλυκειά γεύση της επιτυχίας.Πολλοί προσπάθησαν να σβήσουν αυτή την ανάμνηση από τότε που γύρισα σ'αυτόν τον τόπο παρά τις παρακλήσεις των παιδιών μου και της γλυκειάς μου.Τη θυμάμαι καλά όμως ακόμη και οι γευστικοί κάλυκες μου χαρίζουν ξανά την ευχαρίστηση εκείνη μόλις την ξαναφέρνω στον νού για να ξεχάσω την αναξιοκρατία, την ευνοιοκρατία, την αμάθεια, την πολυθεσία, τις βρώμικες συναλλαγές και τη διαφθορά.Καλή ψήφο.