Η γρίππη των χείρων

Αφού περίμενα άδικα 1 βδομάδα να ειδοποιηθώ από τον τοπικό Ιατρικό Σύλλογο για την ημέρα εμβολιασμού μου όπως μου υποσχέθηκαν τηλεφωνικά αποφάσισα να επισκεφθώ το νοσοκομείο της γειτονιάς για να κάνω το εμβόλιο σαν υπεύθυνος επαγγελματίας υγείας. Οι συνθήκες που αντίκρυσα ήταν αποκαρδιωτικές και χαοτικές. Η γνωστή κατάσταση της συνάθροισης γύρω από μια πόρτα χωρίς καμία σειρά, καμία ενημέρωση και καθοδήγηση. Οι γενναίοι συνταξιούχοι μας στωικά περίμεναν ίσως τη σειρά τους μέσα σ'αυτό το ανατολίτικο παζάρι. Δίπλα τα εξωτερικά ιατρεία με ασθενείς που περίμεναν να εξεταστούν. Η αγωνία ήταν φανερή στα πρόσωπα. Θα προλάβουν να κάνουν το εμβόλιο ή θα κολλήσουν σήμερα εδώ μέσα τη "θανατηφόρα" γρίππη? Έφυγα για τη δουλειά μου προσγειωμένος για άλλη μια φορά στη δική μας πραγματικότητα. Η φυσική επιλογή και επιβίωση των υγιέστερων οργανισμών ήταν πάντα η σημαντικότερη δύναμη στη φύση που καθόριζε και την εξέλιξη των ειδών. Σήμερα αντιλήφθηκα ότι είναι ο μόνος κανόνας που έχει εφαρμογή στην ελληνική κοινωνία. Και μη χειρό-τερα.