Ένα αρκετά συνηθισμένο με βάση τις στατιστικές μελέτες πρόβλημα σε μια επέμβαση υποσπαδία είναι η δημιουργία συριγγίου. Συχνά αποτελεί μια μικροσκοπική οπή κατά μήκος της ανακατασκευασμένης ουρήθρας μέσα από την οποία λίγες σταγόνες ούρων διαφεύγουν. Άλλοτε η οπή είναι σημαντικά μεγαλύτερη και επιτρέπει την δίοδο ολόκληρης ξεχωριστής δέσμης ούρων και τότε περισσότερο μιλάμε για διάσπαση της γραμμής συρραφής. Τα αίτια του προβλήματος εντοπίζονται στην πτωχή τεχνική χωρίς αρκετά στρώματα καλά αγγειούμενων ιστών που προστατεύουν τη ραφή, σε στένωση της περιφερικής ουρήθρας και ανάπτυξη πιέσεων με εκτόνωση ούρων μέσω των ραμμάτων, σε ακατάλληλα χοντρά ράμματα, μόλυνση ή δημιουργία τοπικού μετεγχειρητικού αιματώματος που δεν ευνοεί την επούλωση, σε διαβροχή του τραύματος από ούρα λόγω μη εκτροπής των ούρων με καθετήρα.Εμφανίζονται και γίνονται αντιληπτά γρήγορα τις πρώτες μετεγχειρητικές μέρες. Μεγάλη σημασία στην επιτυχή αντιμετώπιση τους είναι η αναγνώριση της περιφερικής στένωσης της ουρήθρας και η διαστολή υπό αναισθησία. Πολύ συχνά είναι το μόνο που χρειάζεται διότι τα ούρα προτιμούν την οδό ελάχιστης αντίστασης και όχι αυτή του μικρού και στενού συριγγίου με αποτέλεσμα το τελευταίο να κλείνει αυτόματα. Όταν η διαφυγή δεν βελτιώνεται με τα παραπάνω τότε η χειρουργική διόρθωση πρέπει να γίνει μετά από διάστημα 6 μηνών ώστε οι γύρω ιστοί να έχουν επουλωθεί και να έχουν ικανοποιητική αιμάτωση για τη νέα επουλωτική διαδικασία.
Πολυάριθμες τεχνικές έχουν περιγραφεί και η κάθε μία αντανακλά τη φαντασία του χειρουργού αλλά και την ανάγκη επικάλυψης με περισσότερα του ενός στρώματα ιστών ώστε να αποφευχθεί ένα νέο συρίγγιο οι πιθανότητες του οποίου πλέον είναι διπλάσιες.
Συχνά η νέα οπή έχει τέτοιο μέγεθος και γειτονεύει με το έξω στόμιο της ουρήθρας τόσο ώστε κάθε προσπάθεια απλής σύγκλεισης της είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Μια νέα ουρηθροπλαστική διάσωσης κατά Mathieu ή Snodgrass είναι απαραίτητη για να κλείσει το θέμα. Νέοι χειρουργοί υποσπαδία τολμούν αλλά αποτυγχάνουν τις περισσότερες φορές μη γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα της επιπλοκής οδηγώντας οικογένειες σε διαδοχικά χειρουργεία. Η εμπειρία του χειρουργού διακρίνεται στην σωστή αντιμετώπιση των επιπλοκών.
Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010
Υποσπαδίας και συρίγγια
Ένα αρκετά συνηθισμένο με βάση τις στατιστικές μελέτες πρόβλημα σε μια επέμβαση υποσπαδία είναι η δημιουργία συριγγίου. Συχνά αποτελεί μια μικροσκοπική οπή κατά μήκος της ανακατασκευασμένης ουρήθρας μέσα από την οποία λίγες σταγόνες ούρων διαφεύγουν. Άλλοτε η οπή είναι σημαντικά μεγαλύτερη και επιτρέπει την δίοδο ολόκληρης ξεχωριστής δέσμης ούρων και τότε περισσότερο μιλάμε για διάσπαση της γραμμής συρραφής. Τα αίτια του προβλήματος εντοπίζονται στην πτωχή τεχνική χωρίς αρκετά στρώματα καλά αγγειούμενων ιστών που προστατεύουν τη ραφή, σε στένωση της περιφερικής ουρήθρας και ανάπτυξη πιέσεων με εκτόνωση ούρων μέσω των ραμμάτων, σε ακατάλληλα χοντρά ράμματα, μόλυνση ή δημιουργία τοπικού μετεγχειρητικού αιματώματος που δεν ευνοεί την επούλωση, σε διαβροχή του τραύματος από ούρα λόγω μη εκτροπής των ούρων με καθετήρα.Εμφανίζονται και γίνονται αντιληπτά γρήγορα τις πρώτες μετεγχειρητικές μέρες. Μεγάλη σημασία στην επιτυχή αντιμετώπιση τους είναι η αναγνώριση της περιφερικής στένωσης της ουρήθρας και η διαστολή υπό αναισθησία. Πολύ συχνά είναι το μόνο που χρειάζεται διότι τα ούρα προτιμούν την οδό ελάχιστης αντίστασης και όχι αυτή του μικρού και στενού συριγγίου με αποτέλεσμα το τελευταίο να κλείνει αυτόματα. Όταν η διαφυγή δεν βελτιώνεται με τα παραπάνω τότε η χειρουργική διόρθωση πρέπει να γίνει μετά από διάστημα 6 μηνών ώστε οι γύρω ιστοί να έχουν επουλωθεί και να έχουν ικανοποιητική αιμάτωση για τη νέα επουλωτική διαδικασία.
Πολυάριθμες τεχνικές έχουν περιγραφεί και η κάθε μία αντανακλά τη φαντασία του χειρουργού αλλά και την ανάγκη επικάλυψης με περισσότερα του ενός στρώματα ιστών ώστε να αποφευχθεί ένα νέο συρίγγιο οι πιθανότητες του οποίου πλέον είναι διπλάσιες.
Συχνά η νέα οπή έχει τέτοιο μέγεθος και γειτονεύει με το έξω στόμιο της ουρήθρας τόσο ώστε κάθε προσπάθεια απλής σύγκλεισης της είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Μια νέα ουρηθροπλαστική διάσωσης κατά Mathieu ή Snodgrass είναι απαραίτητη για να κλείσει το θέμα. Νέοι χειρουργοί υποσπαδία τολμούν αλλά αποτυγχάνουν τις περισσότερες φορές μη γνωρίζοντας την ιδιαιτερότητα της επιπλοκής οδηγώντας οικογένειες σε διαδοχικά χειρουργεία. Η εμπειρία του χειρουργού διακρίνεται στην σωστή αντιμετώπιση των επιπλοκών.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου