Διπλό πυελοκαλυκικό με ουρητηροκήλη

Σίγουρα ακούγεται περίεργη διάγνωση αλλά είναι πιο συχνή απ'όσο νομίζει κανείς. Αρκετές φορές αποτελεί τυχαίο εύρημα μετά από υπερηχογραφική εξέταση της κοιλιάς για άλλο λόγο χωρίς να συνιστά παθολογικό εύρημα. Τις περισσότερες φορές ο διπλός ουρητήρας συνοδεύεται από ουρητηροκήλη, μια σακκοειδή διεύρυνση του τελικού του ενδοκυστικού τμήματος. Αυτή είναι υπεύθυνη για αποφρακτικά φαινόμενα επιβαρύνοντας τον άνω ημίνεφρο και επηρεάζοντας την διηθητική του ικανότητα. Στις περιπτώσεις που το πάνω μέρος του νεφρού διατηρεί καλή ικανότητα φιλτραρίσματος και ικανό πάχος παρεγχύματος τότε η αντιμετώπιση κλίνει προς τη συντηρητική φροντίζοντας να διατηρήσουμε νεφρική μάζα χωρίς επεμβάσεις. Άλλοτε η βλάβη επήλθε ήδη από την ενδομήτρια ζωή και το άνω μισό του νεφρού δεν είναι παρά ένας λεπτοτοιχωματικός σάκκος με πτωχή λειτουργία και παροχέτευση. Τότε η ένδειξη χειρουργικής επέμβασης είναι ισχυρή λόγω της μεγάλης πιθανότητας ουρολοιμώξεων και πυόνεφρου επικίνδυνου για τη ζωή του παιδιού. Η ουρητηροκήλη συνήθως εξαφανίζεται αυτόματα μετά την αφαίρεση του διπλού ουρητήρα μαζί με το πάνω μέρος του νεφρού που παροχετεύει. Επεμβάσεις μετεμφύτευσης του ουρητήρα καλό είναι να αποφεύγονται πριν τον πρώτο χρόνο λόγω του μικρού μεγέθους της ουροδόχου κύστεως και της αδυναμίας κατασκευής ικανού υποβλεννογόνιου τούνελ.