Carreer Day

Συνηθισμένος να παρακολουθώ το ετήσιο συμπόσιο της εταιρείας στην πόλη μας και επειδή είχα ήδη φυτέψει τα λαχανικά μου στον κήπο πήγα την Κυριακή να επιβεβαιώσω την ύπαρξη μου ανάμεσα σε άλλους συναδέλφους.Περίεργος να δώ τι κάνει ο καθένας δεν μπόρεσα να κρύψω την έκπληξή μου για τα κιλά που βάζει κανείς όταν του δίνεται μια καρέκλα στο δημόσιο.Κατά τα άλλα το συμπόσιο ακολούθησε την παράδοση της μάθησης μέσα από τη βασανιστική επανάληψη.Έλειπε όπως πάντα ο ενθουσιασμός, οι σημαντικές ανακοινώσεις και ο ουσιαστικός διάλογος. Στα διαλείμματα γίνονταν αιτήσεις για θέσεις εργασίας και μοιράζονταν διδακτορικές διατριβές μετά από τα απαραίτητα κολακευτικά και δουλοπρεπή σχόλια. Επρόκειτο για μια μέρα που η επιστήμη έκανε ένα βήμα πίσω. Οι ανακοινώσεις με περισσό κομπασμό έκαναν γνωστή την αδικαιολόγητη βαρβαρότητα σε πειραματόζωα χωρίς να εξάγουν σημαντικά για τον άνθρωπο αποτελέσματα, αχρείαστες επεμβάσεις "φιμώσεως" σε παιδιά μικρότερα των 5 ετών, συνηθισμένες λαπαροσκοπικές επεμβάσεις "ανακαλύφθηκαν" ξανά από συναδέλφους.Το μεσημέρι προτίμησα σπιτικό φαγητό από το συνηθισμένο μπουφέ του ξενοδοχείου και δεν γύρισα.Ίσως του χρόνου δεν σπαταλήσω έτσι άκαρδα 40 ευρώ.