Τρίτη 17 Ιουλίου 2007

Υπεραξία

Δεν αναφέρομαι στο φορολογικό ορισμό της υπεραξίας, τον οποίο ορισμένοι θα συναντήσουν μπροστά τους σε περίπτωση μεταβίβασης ή αλλαγής της επιχείρησης σε εταιρεία με την ίδια έδρα, ένα ξεδιάντροπο φορομπηχτικό μέτρο αληθινή τροχοπέδη ανάπτυξης. Αναφέρομαι στην φιλοσοφικο-οικονομικο-πολιτική έννοια όπως αυτή ορίστηκε από τον Κάρολο Μάρξ. Πιο συγκεκριμένα αναφέρομαι στους φίλους και συναδέλφους οι οποίοι αποκομμένοι από το προιόν της εργασίας τους συνεχίζουν αμείωτα να παράγουν υπεραξία για χάρη των φεουδαρχών της ιδιωτικής υγείας.Θα νικήσει τελικά το προλεταριάτο των γιατρών ή το καράβι που άραξε στη πόλη μας θα φύγει κάποια στιγμή παίρνοντας μαζί του και τις συνειδήσεις των δούλων κωπηλατών του?

6 σχόλια:

Pathologist είπε...

Δυστήχως αγαπητέ συνάδελφε, τα "θεριά" στον χώρο της υγείας, ήλθαν για να κάτσουν και να βγάλουν μπόλικο χρήμα.
Όσο παιρνάει ο καιρός συντάσσομαι περισσότερο με την άποψη οτι δεν μπορει να συνυπάρχει ιδιωτικός και δημόσιος τομέας υγείας. (Δημόσιος βέβαια όχι οπως τον εχουν καταντήσει σήμερα).
Καλή συνέχεια

Μαρινόπουλος Γιάννης είπε...

Φίλη/Φίλε pathologist,χαίρομαι που δεν είμαι πια μόνος.Αρκετοί διάβαζαν τα άρθρα μου στο περιοδικό του ΙΣΘ και τώρα το blog μου.Ελπίζω ο γραπτός μου λόγος να μην είναι διαταραγμένος και ιδιαίτερα φωτογραφικός για το συγκεκριμένο ιδιωτικό παροχέα ιατρικής φροντίδας ο οποίος προτίθεται να δραστηριοποιηθεί και σαν ΣΔΙΤ.Μου χρειάζονται επίσης γνώσεις παθολογικής ανατομικής.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

ΚΑΛΏς ΤΟΝ γιαννη τον Σερέτη,νασε πάρω κυμα να με κάνεις κιοφτέδες τζάνε μου;;;

Μαρινόπουλος Γιάννης είπε...

Γειά σου και σένα Ντένυ.Τι λές σε αρέσει το ιστολόγιό μου?

Ανώνυμος είπε...

...και έτσι να 'μαστε πάλι να αναζητούμε λύσεις στα κείμενα της φιλοσοφίας ποιός γνωρίζει καλύτερα από εμάς το καλό μας? το κράτος που απεγνωσμένα προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμάζευτα στις πλάτες μας, οι εμείς οι ίδιοι?


"ο δρόμος που οδηγεί στην προώθηση του επιθυμητού και τον ταυτόχρονο σεβασμό του ανεπιθύμητου παραμένει μακρύς και δύσβατος. " αναφέρει στο blog του κάποιος ανασκοπώντας την φιλοσοφική απάντηση της καυτής αυτής ερώτησης http://anamorfosis.net/?p=59

όσον αφορά τους καρχαρίες όταν εμείς φιλοσοφούμε αυτοί τρέφονται είανι ο κανόνας ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ και ρομαντικό....

Μαρινόπουλος Γιάννης είπε...

Συμφωνώ εκτός και αν ο ρομαντικός είναι κυνηγός καρχαριών!