Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών-ER

Δευτέρα σήμερα και μαζί με όλους μποτιλιαρίστηκα στην είσοδο της πόλης.Μοιραία πέρασα μπροστά από το Νοσοκομείο και κακές μνήμες ξύπνησαν μέσα μου.Συνέβη τον χειμώνα αυτόν όταν ένα πολύ κοντινό και αγαπητό πρόσωπο υπέφερε επί 3 μέρες από ελαφρό πυρετό και δυνατό πονοκέφαλο.Ελλείψει του πολυυποσχόμενου οικογενειακού γιατρού και αφού με κρέμασε ένας φίλος μου παθολόγος επιστρατεύτηκα ως ο γιατρός της οικογένειας να εξετάσω τον ασθενή.Φωτοφοβία,αυχενική δυσκαμψία, πυρετός, κεφαλαλγία που δεν υποχωρούσε ούτε με κωδεινούχα. Απίστευτο ήταν όλα εκεί τα συμπτώματα και σημεία ξεσηκωμένα σαν από βιβλίο νευρολογίας.Το πιο γρήγορο ασθενοφόρο, το Ι.Χ μου, μας έφερε γρήγορα στην είσοδο των ΤΕΠ.Το θέαμα έφερε δάκρυα στα μάτια μου.Φορεία και τροχήλατες καρέκλες δεν υπήρχαν.Νοσοκόμοι στην υποδοχή ανύπαρκτοι.Ο καθένας έπαιρνε ένα καρτελάκι με αριθμό σειράς σαν να περίμενε στο Carrefour τη σειρά του στα αλλαντικά.Αξιολόγηση του επείγοντος, το γνωστό από χρόνια στο εξωτερικό triage,άγνωστη λέξη.Ασθενείς στην τύχη τους.Μέσα στα αυτοσχέδια καμαρίνια με κουρτίνες, καταιδρωμένοι από την προσπάθεια λιγοστοί νέοι γιατροί και παρασκευαστές.Δόξα τω θεώ που είμαι γιατρός.Έβαλα το καρότσι μέσα σ'ένα ιατρείο με τον ημιλιπόθυμο ασθενή μου.Θυμήθηκα τον υπουργό που εγκαινίασε το χειρουργικό ρομπότ και ένα υστερικό γέλιο με έπιασε.Ίσως από χαρά που η διάγνωση της μηνιγγίτιδας μπήκε γρήγορα και σώθηκε μια ζωή.Ίσως από οργή για το δικό μας E.R.To Eθνικό Rεζίλι.Κατά τ'άλλα Καλό Μήνα.