Γνώρισα παιδιά με αυτισμό 20 χρόνια πριν μιας και ήταν το αντικείμενο της δουλειάς της γυναίκας μου.Δεν πίστευα πόσα παιδιά παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης.Δεν κυκλοφορούσαν έξω τόσο συχνά όσο τώρα που αναγνωρίστηκε η ανάγκη για εκπαίδευση.Παρόλο που δίνεται πλέον έμφαση στην έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση, για τους γονείς απλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, χρήματα και υποστήριξη ενώ το κοινωνικό στίγμα παραμένει έντονο.Ταινίες όπως ο Rainman έφεραν στην επιφάνεια με ευαισθησία ένα σπάνιο περιστατικό autistic savant με εξαιρετικές ικανότητες μνήμης των αριθμών όμως τα περισσότερα παιδιά έχουν προβλήματα λόγου, επικοινωνίας, κοινωνικών σχέσεων και στερεοτυπίας.Σήμερα όλο και λιγότερα παιδιά αντιμετωπίζονται ακόμη με βάση το ιατρικό μοντέλο της ασθένειας. Η λογοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η ειδική αγωγή με αγάπη και υπομονή πετυχαίνουν πολλές φορές το στόχο της μεγιστοποίησης του δυναμικού τους.
Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2007
Αυτισμός
Γνώρισα παιδιά με αυτισμό 20 χρόνια πριν μιας και ήταν το αντικείμενο της δουλειάς της γυναίκας μου.Δεν πίστευα πόσα παιδιά παρουσιάζουν τα χαρακτηριστικά αυτής της κατάστασης.Δεν κυκλοφορούσαν έξω τόσο συχνά όσο τώρα που αναγνωρίστηκε η ανάγκη για εκπαίδευση.Παρόλο που δίνεται πλέον έμφαση στην έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση, για τους γονείς απλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος, χρήματα και υποστήριξη ενώ το κοινωνικό στίγμα παραμένει έντονο.Ταινίες όπως ο Rainman έφεραν στην επιφάνεια με ευαισθησία ένα σπάνιο περιστατικό autistic savant με εξαιρετικές ικανότητες μνήμης των αριθμών όμως τα περισσότερα παιδιά έχουν προβλήματα λόγου, επικοινωνίας, κοινωνικών σχέσεων και στερεοτυπίας.Σήμερα όλο και λιγότερα παιδιά αντιμετωπίζονται ακόμη με βάση το ιατρικό μοντέλο της ασθένειας. Η λογοθεραπεία, η εργοθεραπεία και η ειδική αγωγή με αγάπη και υπομονή πετυχαίνουν πολλές φορές το στόχο της μεγιστοποίησης του δυναμικού τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
3 σχόλια:
Που ειναι αυτα τα παιδια που γνωρισες πριν απο 20 χρονια; Που και πως ζουν; Εχουν βρει δουλεια, εχουν οικογενεια, ζουν ανεξαρτητα, και πως αντιμετωπιζουν τον αυτισμο τους σαν ενηλικες; Διοτι απο οτι εχω καταλαβει στην Ελλαδα τα παιδια με αναπηρια ειναι πιο ενδιαφεροντα και εχουν πιο πολλη βοηθεια απο το κρατος παρα οι ενηλικες, εκτως αν τους εχουν κλεισει σε καποιο ιδρυμα και ζουν εκει η μαλλον φυτοζωουν, διοτι δεν υπαρχει πραγματικη ζωη μεσα στα ιδρυματα στην Ελλαδα... Σαν ελληνιδα ενηλικας με αυτισμο με ενδιαφερει να μαθω που ειναι αυτα τα 'παιδια' που γνωρισες πριν απο 20 χρονια. Για πιο πολλες πληροφοπειες ελα στο www.aspergerhellas.gr
Star σ'ευχαριστώ για τα σχόλια.Όπως παρατήρησες πολλοί επισκέπτονται το blog ελάχιστοι όμως συμμετέχουν ενεργά.Οι υπόλοιποι αρέσκονται να παρακολουθούν πίσω από τα φώτα.Το ερώτημά σου είναι καυτό.Η απάντησή μου είναι ανεπαρκής.Ίσως σε 5-10 χρόνια μπορέσω να ικανοποιήσω αυτή την απορία η οποία είναι και δικιά μας.Σ'ευχαριστώ για τον ιστότοπο.θα τον επισκεφτώ σήμερα.
Συνάντησα χθές στην κοπή της βασιλόπιτας μιας Εταιρείας έναν νεαρό κύριο που είχα γνωρίσει πριν από 20 χρόνια.Έδειχνε καλοντυμένος και σοβαρός γύρω στα 40, πλησίασε την ηλικιωμένη μητέρα του για να της ζητήσει ένα κουτάκι με το γούρι της χρονιάς. Η συνεχής προστασία δουλεύει στα πλαίσια της ελληνικής οικογένειας με παιδιά-τώρα ενήλικες με αυτισμό. Άλλες δομές δυστυχώς δεν υπάρχουν για να απασχοληθούν,να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητές τους και να ξεφύγουν από την ανία και την παλινδρόμηση.
Δημοσίευση σχολίου