Ο σκύλος δαγκώνει

Πέρα από τις νομικές προεκτάσεις και αποζημιώσεις μετά από ένα δάγκωμα κατοικίδιου σκύλου που έχει πάρει μορφή επιδημίας στη χώρα μας είναι εξαιρετικά σημαντικό να αναφερθώ στην σωστή αντιμετώπιση ένος τέτοιου τραύματος που αντιμετωπίζεται λανθασμένα και μερικές φορές μοιραία από ασθενείς και γιατρούς.Το θύμα πρέπει να αναζητήσει ιατρική φροντίδα μέσα στις πρώτες 6 ώρες από τον τραυματισμό.Ο γιατρός οφείλει να εκτιμήσει το τραύμα και το βάθος του, τη βλάβη αγγείων, νεύρων, τενόντων και αρθρικών θυλάκων. Να το πλύνει με άφθονο νερό η φυσιολογικό ορό, να αφαιρέσει νεκρωμένους ιστούς και ξένα σώματα και πιθανώς να ακτινογραφήσει την περιοχή για να διαπιστώσει οστικές βλάβες. Πρέπει να βάψει την γύρω περιοχή και όχι το ίδιο το τραύμα με διάλυμμα Betadine 10%, να δέσει άσηπτα την πληγή χωρίς να τοποθετήσει ραφές και να ακινητοποιήσει σε ανάρτηση το άκρο για την αποφυγή οιδήματος.Απαραίτητη είναι η αντιτετανική κάλυψη σε όσους δεν είναι εμβολιασμένοι ή έχουν περάσει περισσότερα από 5 χρόνια από την τελευταία αναμνηστική δόση. Παυσίπονα και αντιβιοτική προφύλαξη είναι ουσιώδη για την ανακούφιση του πόνου και την πρόληψη της επιμόλυνσης του τραύματος από το πιο συνηθισμένο μικρόβιο του στόματος του σκύλου την pasteurella multocida.Το Gram(-) αυτό μικρόβιο απομονώθηκε από τon Luis Pasteur και παρουσιάζει ασυνήθιστη ευασθησία στην πενικιλλίνη, ενώ είναι ανθεκτικό στις μακρολίδες.Απλή αμοξυκιλλίνη ή σε πιο εκτεταμένα τραύματα co-amoxiclav είναι εξαιρετικά δραστική.Τέλος εάν ο τραυματισμός οφείλεται σε αδέσποτο σκύλο ή έγινε στη διάρκεια ταξιδιού στο εξωτερικό, η ανάγκη εμβολιασμού έναντι της θανατηφόρας λύσσας πρέπει να εκτιμηθεί.Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποφευχθούν εάν όλοι μας θεωρήσουμε ότι ο σκύλος μας πρέπει να εκπαιδευθεί να μας ακολουθεί με το κοντό δερμάτινο λουρί του, να φοράει φίμωτρο στις εξόδους του και να μένει ελεύθερος μόνο σε ελεγχόμενο περιορισμένο χώρο πάντα κάτω από την δικιά μας επιτήρηση και ποτέ δίπλα σε μικρά παιδιά που παίζουν.