Περί αντιβιοτικών

Εκτεταμένη βιβλιογραφία ελληνική και ξένη συναντά κανείς για τη σωστή χρήση των αντιβιοτικών.Πως εξηγείται τότε η παρορμητική συμπεριφορά όλων μας όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσουμε εάν θα ήταν χρήσιμη η προφυλακτική αντιβιοτική αγωγή ή πιο είναι το κατάλληλο αντιβιοτικό για το συγκεκριμένο μικροβιακό πληθυσμό? Τότε πραγματικά χάνεται η μπάλλα και συνήθως οι κεφαλοσπορίνες 3ης-4ης γενιάς βγαίνουν από τη φαρέτρα για να βομβαρδίσουμε κοινά μικρόβια με καλή ευαισθησία στα συνήθη αντιβιοτικά. Επεμβάσεις εκ φύσεως καθαρές όπως η βουβωνοκήλη, υδροκήλη, κρυψορχία, φίμωση στις οποίες δεν είναι απαραίτητη η αντιβιοτική αγωγή όπως απέδειξαν εμπεριστατωμένες μελέτες, αντιμετωπίζονται σαν δυνητικά μολυσμένες. Απλές δυνητικά μολυσμένες επεμβάσεις όπως η καταρροική ή οξεία σκωληκοειδίτιδα βαπτίζονται ρυπαρές για τον φόβο των επιπλοκών επιμόλυνσης του τραύματος και ακολουθούν αρκετές δόσεις αντιβιοτικών όταν 1-2 δόσεις ανάλογα με την φαρμακοκινητική του φαρμάκου επιλογής με πρώτη δόση στην εισαγωγή της αναισθησίας είναι αρκετές. Η τριμεθοπρίμη καταξιωμένο στο εξωτερικό φάρμακο χρόνιας χορήγησης για τη συντηρητική αντιμετώπιση της κυστεοουρητηρικής παινδρόμησης στα παιδιά, είναι γνωστή στην Ελλάδα μόνο μέσα από τον συνδυασμό της με σουλφοναμίδες το γνωστό Bactrimel/Septrin του οποίου η χρήση στην Ευρώπη έχει περιοριστεί εδώ και 10 χρόνια για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων μόνο λοιμώξεων όπως της πνευμονίας από pneumocystis σε ασθενείς με AIDS ή αιματολογικές διαταραχές. Ίσως η εισαγωγή generic φαρμάκων βοηθήσει στην σωστή επιλογή αντιβιοτικού, καταπολεμήσει τις συναλλαγές, ενισχύσει την τοπική φαρμακοβιομηχανία και ελαττώσει τις κρατικές δαπάνες των νοσοκομειακών προμηθειών.